Jako dziecko kochałam czytać. Moja pasja nie ograniczała się jednak do połykania ogromnej ilości książek. W tym szaleństwie szłam krok dalej – chciałam samodzielnie przeżywać wszystkie przygody książkowych bohaterów. Zainspirowana powieściami założyłam Klub Ratowników Zwierząt, stworzyłam cyrk i uznałam, że muszę pojechać w podróż dookoła świata. Ten ostatni punkt realizuję kilkadziesiąt (!) lat później. W jednym poście zbieram odpowiedzi na pytania, które mi zadawaliście w ostatnim czasie w związku z moim najbardziej szalonym wyjazdem. 

Jak będzie wyglądać trasa podróży dookoła świata?

Ze Szczecina jedziemy do Berlina, z którego lecimy do Paryża. Tutaj planujemy spędzić kilka dni i następnie wyruszyć do Toronto. Tam wypożyczamy samochód i jedziemy nad Niagarę, następnie do Ottawy, Quebecu i Montrealu. Z niego lecimy na zachód Kanady do Calgary, gdzie zwiedzamy parki narodowe. Wylatując z Calgary, mamy przesiadkę w Vancouver, które zwiedzamy w ciągu kilku godzin, by następnie dolecieć do Honolulu. Na Hawajach odpoczywamy trzy pełne dni na plaży Waikiki, a następnie lecimy do Sydney. Z Sydney udajemy się do centralnej części Australii, gdzie oglądamy najbardziej znaną skałę na kontynencie – Uluru, a następnie wracamy do Sydney. Tu zwiedzamy miasto i okolicę razem ze stolicą. Z Sydney po drodze do Berlina zahaczamy jeszcze o Singapur, w którym spędzamy jeden dzień. Taki jest plan. Jaka będzie rzeczywistość i co się uda z niego zrealizować? Czas pokaże!

Jak wybraliście miejsca w podróż dookoła świata?

Pierwotna trasa miała wyglądać inaczej, ale covid i sytuacja geopolityczna pokrzyżowały nam plany. Mieliśmy kilka kryteriów. Po pierwsze wybieraliśmy miejsca, w których żadne z nas nie było. Po drugie, celowaliśmy w miarę bezpieczne kraje, w których będziemy mogli liczyć cywilizowaną opiekę medyczną, a nie porady szamanki w środku dżungli. Po trzecie, sprawdzaliśmy ceny lotów i szukaliśmy promocji.

Jak wyglądały przygotowania do podróży dookoła świata?

Po wstępnym sprawdzeniu, co ciekawego można zobaczyć w danym miejscu i ile czasu na to potrzeba, zaczęliśmy kupować loty. Niestety, gdy w marcu podjęliśmy decyzję o wyjeździe, Wiktor nie miał ważnego paszportu. Z tego względu, wnioski o wizy i pozwolenia na wjazd musieliśmy składać później. Kolejnym krokiem była rezerwacja noclegów, sprawdzenie restrykcji covidowych, auta, a następnie moja ulubiona część – szczegółowe planowanie każdego dnia – czyli czytanie blogów, przewodników i recenzji.

Jak oblecieć świat w miesiąc?

Nie zobaczymy wszystkiego dokładnie. Nie spróbujemy każdego dania w lokalnych knajpkach. Nie nacieszymy się zachodami słońca. Będziemy często zmęczeni, czasem głodni, ale zawsze podekscytowani! 

Czy zabierasz hula-hoop?

Nawet dwa! Mam nadzieję, że przetrwają razem ze mną do końca.

Ile bierzecie rzeczy na miesiąc podróży?

Okazuje się, że pakowanie na miesiąc przy limicie bagażu jest wyzwaniem. Do tego dochodzą nam różne strefy klimatyczne, pory roku (zima w Australii) i duże różnice temperatur między dniem a nocą (liczymy się nawet z przymrozkami). Mieliśmy kilka podejść do ważenia bagażu i wyrzucenia tych mniej ulubionych rzeczy i wiemy, że bez prania się nie obejdzie. Dwa loty krajowe w Australii odbywamy jedynie z bagażem podręcznym, także wtedy zweryfikujemy, co jest naprawdę niezbędne. 

Kto wam dał tyle urlopu?

Faktycznie bierzemy 20 dni wolnego pod rząd. Mamy wspaniałych przełożonych (pozdrowienia, jeśli czytają – wcale się nie podlizujemy!), którzy zgodzili się na nasz wyjazd. 

Czy już macie wszystko ogarnięte?

Punkty z listy zrealizowane, ale już same przygotowania pokazały nam, że wszystko może się zdarzyć. Wiktor miał problemy z systemem, w którym składał wniosek o wizę do Australii. Nasz lot z Sydney do Berlina został zmieniony i na szybko musieliśmy szukać innego, ale nie ma tego złego - zwiedzimy Singapur. Kilka dni temu zorientowaliśmy się, że jest nam potrzebne międzynarodowe prawo jazdy, które Wiktor odbierał… dzisiaj. Dwa tygodnie temu stłukłam kolano i jadę w podróż obklejona taśmami po wizycie u fizjoterapeuty. Choć mam zaplanowaną prawie każdą minutę wyjazdu (wiem, wiem – wariatka!) to liczę się z tym, że muszę uruchomić skrywane czeluściach mózgu pokłady elastyczności i przygotować się na niespodziewane. Trzymajcie kciuki, żeby niezależnie od tego co nas spotka, było ekscytująco!